Şirnex’te 1990’lı yıllarda yüzlerce köy “güvenlik” gerekçesiyle askerler tarafından yakılıp yıkıldı ve insanlar göçe zorlandı. O köylerden biri de Süryani ve Keldanilerin yaşadığı Elkê’nin (Beytüşşebap) Mehrî köyü. Göç ettirilen yurttaşlardan Diril çifti, 2011 yılında yeniden köye dönerek ekolojik bir yaşam sürmeye başladı. Hürmüz Diril (71) ve Şimuni Diril (65), Ocak 2020’de ortadan kayboldu. Şimuni Diril’in cansız bedeni oğlu tarafından 70 gün sonra, yani 17 Mart 2020’de köy yakınındaki Hêzil Çayı’nda bulundu. Hürmüz Diril’den ise 5 yıl 8 aydır haber alınamıyor. Hürmüz Diril’den geriye sadece bir tek ayakkabısı bulundu. Hürmüz Diril'in akıbeti henüz ortaya çıkarılmezken, Şırnak Valiliği köyde 3 günlük festival düzenlenme kararı aldı. Bu durum, sanal medya üzerinde kent sakinlerinin tepkisine neden oldu. 

 

İKİ KEZ KÖY YAKMALARINA ŞAHİT OLDU

 

Kemal Diril, kendisinden haber alınamayan babasının akıbetinin ortaya çıkarılması çağrısı yaptı. Kemal Diril, iki kez farklı tarihlerde köylerinin yakılıp yıkıldığına şahit olduğunu belirterek, “Ona rağmen yine buraya geldik. Bizi bu toprağa bağlayan şeyler var. 7 defa bizi bu topraklardan çıkardılar biz yine geldik. Annem ve babam bu topraklarda katledildi. Metropollere gittik ama bu topraklar yine bizi kendine çekti. Dini inançlarımız bizi buraya bağlıyor. Birçok gül var her biri kendi rengi ile açıyor. Her kuşun kendine özgü bir ötüşü var, hiç biri sen niye farklı ötüyorsun demiyor. Toprak insanı çekiyor” diye konuştu.

 

‘BİRÇOK ÇİLE YAŞADIK’

 

“Birçok çile yaşadık ama bizi bu topraklardan sökemediler” diyen Diril, şöyle devam etti: “Ne kadar Avrupa’ya gittiysek bir kez daha topraklarımıza döndük. Bu topraklar anne ve babamı da çekti. Anne ve babamı ‘katleden’ failler belli ama onların cansız bedeni meçhul. Eskiden failler meçhuldü şimdi ise katledilen meçhul, fail belli. Her şeyi söyleyemiyoruz. Annem ile babamdan 8 Ocak 2020’den itibaren haber alamadık. Kardeşim sürpriz yapmak için köye gelmişti ve annem ile babamı evde bulamadı. Paniğe kapılıp her yeri arıyor ve bulamıyor. Buraları da bilmiyordu. Güvenlik güçlerine bildirildi. 5 yıl geçti ama hala bulunmadılar. Bize söyledikleri tek kelime ‘araştırıyoruz’, bunun dışından bir şey söylemediler. Annemin cansız bedenini 72’nci gün dere yatağında buldum. Benim yaşadığımı kimse yaşamasın. Kendi imkanlarımız ile 100 gün boyunca dere yatağını taradık. İmdadımıza kimse yetişmedi. Tek bahaneleri koronavirüs oldu. Bunun dışında bir bahane bulamadılar. Babamın sol ayakkabısını 15 Mayıs 2020’de dere yatağında bulduk. Yüz kere oradan geçmemize rağmen 15 Mayıs’ta gördük. Başka bir şey bulamadık. Görgü tanıkları bile konuşturulmadı.”

 

MA / Emrullah Acar